معنای شفاعت طلب و درخواست چیزی از صاحب شفاعت برای شفاعت شونده است.در این صورت شفاعت پیامبر یا غیر او,به معنای دعا و نیایش به درگاه الهی است و او بخشش گناه و برطرف کردن نیازها را از خداوند خواهان است.پس شفاعت نوعی دعا است.

فخر رازی در ذیل آیه"من یشفع شفاعه حسنه یکن له نصیب منها"(سوره نساء آیه 85)به نقل از مقاتل می نویسد(التفسیر الکبیر ج 10 ص 207)"شفاعت از درگاه خداوند همان دعا است و دلیل آن روایتی از ابوالدرداء از پیامبر-ص- است:کسی که پشت سر برادر مسلمان خود دعا کند,دعایش مستجاب خواهد شد و فرشته هم برای او و هم برای تو همان دعا را می کند."بنابر این طلب شفاعت از غیر,همان طلب دعاست.

طلب دعا از هر مومنی جایز است;چنان که ابن عبد الوهاب خود اعتراف دارد:از انسان زنده جایز است طلب دعا است.

با این سخنان طلب شفاعت(دعا)از هر مومنی جایز است تا چه رسد به پیامبران;به ویزه رسول گرامی اسلام.

فخر رازی در ذیل آیه 7-9 سوره مبارکه غافر میگوید:این آیه بر حصول شفاعت از ملائکه برای کسانی که مرتکب گناه شده اند.پس همان گونه که از جمله شافعان,پیامبر و سایر انبیا و هستند و خداوند امر به شفاعت آنان فرموده فرشتگان نیز توان شفاعت را به اذن خدا دارند. پس شفاعت چیزی جز دعا و طلب مغفرت نیست.

خداوند به پیامبر دستور میدهد:"واستغفر لذنبک و للمومنین و المومنات"(سوره محمد آیه 19) و نیز به نوح پیامبر دستور می دهد:"رب اغفرلی و لوالدی و لمن دخل بیتی مومنا و للمومنین و المومنات"(سوره نوح آیه 28)

شبهات حدیثی
شروع دوباره وبلاگ
شفاعت انبیا
[عناوین آرشیوشده]